ÃÛÑ¿´«Ã½

Mam
Yn sŵn clician ei gweill diwyd
Lluniodd ddarluniau cain,
Llawn cysur.
Y pwythau gwastad yn dynn
A’r lliwiau’n cyfareddu.

Arafodd y gweill
A llaciodd y pwythau,
Cyn datod
O un i un.
Pylodd y lliwiau
Gan adael dim ond arlliw
O’r tanbeidrwydd a fu.

Ond heddiw,
A’r gweill mor dawel,
Mae’r darluniau eto
Yn llachar yn y cof.